अविक्षिप _avikṣipa

अविक्षिप a. [आक्रोशे च अच्कावशक्तौ P.VI.2.157-8.] Unable to distribute or dispense (आक्रोशार्थे), (विक्षेप्तुं न शक्तः or यो न विक्षिपति); not distributing or badly distributing.